Leoganger Steinberge 2022
Lampo, Furkaschacht i nowe jaskinie
Wyprawa Leoganger Steinberge 2022 została zorganizowana tak jak w ostatnich latach w sierpniu, żeby poprowadzić eksplorację w okresie, w którym pokrywa śnieżna jest możliwie niska, a opady rzadko występują. Okazało się, że poziom śniegu w Alpach jest najniższy spośród obserwowanych przez nas podczas całej działalności. W związku z tym, wszystkie otwory znanych jaskiń były dostępne i otworzyło się wiele nowych.
Baza wyprawy została zorganizowana w obozie na wysokości 2300 m n.p.m., a największym problemem był w tym roku niedobór wody ze względu na niski poziom śniegu i brak opadów w pierwszej części wyprawy.
Głównymi celami wyprawy była eksploracja w położonych najdalej na południe ciągach Systemu Lamprechtsofen, eksploracja jaskini Furkaschacht oraz innych znanych wcześniej jaskiń. W najwyższej części Lamprechtsofen, założony został biwak znajdujący się na głębokości 210 m względem otworu PL95/1. Eksploracja skupiła się na próbie odkopania kontynuacji na południe galerii Galerium Mykologum (-330 m), znajdującej się poniżej Gangu Małysza. Jest to miejsce najbardziej perspektywiczne pod kątem rozwoju systemu w kierunku grani ograniczającej kocioł Nebelsbergkar. Niestety, mimo organizacji kilku akcji, nie udało się jeszcze znaleźć kontynuacji ciągów. Podjęto również próby znalezienia innych ciągów prowadzących na południe poniżej Galerium Mykologum, jednak nie zostały odnalezione partie dające szanse łatwej kontynuacji.
W jaskini Furkaschacht, położonej na wysokości 2475 m n.p.m., pozostał po wyprawie w roku 2021 otwarty problem na głębokości 280 m. Mimo perspektyw trudnej eksploracji w ciasnej kontynuacji Czerwonego Meandra, udało się odnaleźć na jego najwyższym piętrze bezpieczniejszą drogę prowadzącą do kolejnego progu. Za progiem w najwyższym piętrze meandra, udało się dotrzeć do studni o głębokości około 90 m i imponujących wymiarach, nazwanej Czerwoną Studnią. Studnia utworzona została na skrzyżowaniu uskoków tektonicznych, a jej wymiary w najszerszym miejscu to 16x24 m. Dno studni nie zostało osiągnięte ze względu na brak czasu. Dodatkowo, w jej połowie widocznych jest kilka miejsc dających perspektywy kontynuacji meandra, będącego ciągiem głównym jaskini. Eksploracja zakończyła się na głębokości 329 m, ale najniższy zmierzony punkt w studni znajduje się na głębokości 373 m. Studnia omija strefę szczelin dolomitowych do których udało się dotrzeć w 2021 roku.
Eksploracja w Furkaschacht prowadzona była również w rejonie ciągów odchodzących w górę za Lodowym Jeziorkiem od głębokości -40 m. W najwyższym punkcie tych ciągów udało się znaleźć kontynuację zarówno w górę ciasnego meandra doprowadzającego do kominów, jak i w dół, gdzie po pokonaniu zacisku od Studni Latających Naleśników odchodzi kilka korytarzy. Jeden z ciągów prowadzący na południe, doprowadza do komina w którym najwyższy zmierzony punkt znajduje się powyżej otworu. W tym rejonie jest szansa na znalezienie drugiego otworu jaskini, który umożliwi ominięcie Lodowego Jeziorka w przypadku jego zalania lub zalodzenia. W drugim odgałęzieniu korytarzy prowadzących w górę od Lodowego Jeziorka, po przekopaniu piaskowego namuliska, została znaleziona kontynuacja poprzedzielana kaskadami, której eksploracja nie została zakończona.
Działalność prowadzona była również w jaskiniach usytuowanych w zachodniej części kotła Nebelsbergkar. W położonej w grani jaskini Festung Schacht wyeksplorowany został ciąg prowadzący od okna w studni P72, który niestety połączył się poniżej jej dna. Jaskinia Schacht Extraordinaire, eksplorowana od roku 1975 jest zamknięta ciasną szczeliną na dnie ciągu głównego. W tym roku trawers wspinaczkowy nad studniami doprowadził do przeciwległej ściany kolejnej studni, w której istnieje możliwość dalszej eksploracji na wyższym poziomie. Ze względu na bardzo silny przewiew, jaskinia cały czas uważana jest za perspektywiczną ze względu na jej położenie w zachodniej grani ograniczających kocioł Nebelsbergkar.
W związku z niskim poziomem śniegu, podczas wyprawy prowadzona była intensywna eksploracja powierzchniowa, podczas której sprawdzono kilkadziesiąt otworów jaskiń. Skartowanych zostało 12 nowych jaskiń o łącznej długości 350 m. W części z nich istnieje możliwość kontynuacji eksploracji. Prowadzona była również działalności w innych wcześniej znanych jaskiniach.
W sumie podczas wyprawy zostało skartowane 779 m nowych ciągów. Jaskinia Furkaschacht osiągnęła 1175 m długości i 329 m głębokości.
Kierownik wyprawy Zastępca kierownika wyprawy
Andrzej Ciszewski Michał Ciszewski
Termin: 30.07.2022-21.08.2022
Uczestnicy:
|
1
|
Ciszewski
|
Andrzej
|
KKTJ – kierownik
|
|
2
|
Ciszewski
|
Michał
|
KKTJ – zastępca kierownika
|
|
3
|
Czart
|
Marcin
|
KKTJ
|
|
4
|
Drechsler
|
Tomasz
|
KKTJ
|
|
5
|
Gawroński
|
Krzysztof
|
KKTJ
|
|
6
|
Grych
|
Marcin
|
KKTJ
|
|
7
|
Hyrc
|
Adrian
|
KKTJ
|
|
8
|
Kielczyk
|
Karolina
|
AKG Kraków
|
|
9
|
Krzeszowiec
|
Paweł
|
SKTJ Sopot
|
|
11
|
Nowacki
|
Henryk
|
KKTJ
|
|
12
|
Porębski
|
Włodzimierz
|
KKTJ
|
|
13
|
Porębski
|
Andrzej
|
SDG
|
|
14
|
Snopkiewicz
|
Tomasz
|
KKTJ
|
|
15
|
Tarnawski
|
Dominik
|
Speleoklub Warszawski
|
|
16
|
Urbański
|
Daniel
|
Sądecki KTJ
|
|
17
|
Wachnicka
|
Kamila
|
AKG Kraków
|
|
18
|
Wasyluk
|
Stanisław
|
KKTJ
|
|
19
|
Wójcik
|
Ewa
|
KKTJ
|
1431